Wpływ spożycia jodu na choroby tarczycy w Chinach czesc 4

Czynniki ryzyka analizowano za pomocą regresji logistycznej. Poziom istotności ustalono na poziomie 5 procent dla testu Studenta-Newmana-Keulsa i regresji logistycznej. Wyniki
Przedmioty
Tabela 2. Tabela 2. Charakterystyka demograficzna i spożycie jodu w punkcie wyjściowym (1999) i po obserwacji (2004). Poziomy wydalania jodu w moczu i spożycia soli na linii podstawowej i kontrolnej były stabilne w każdej kohorcie (tabela 2). Z wyjątkiem ich różnych poziomów spożycia jodu, trzy kohorty były podobne pod względem wieku i płci, statusu ekonomicznego i otrzymanej opieki zdrowotnej. Zużycie jodu było również zasadniczo takie same podczas badania wyjściowego i podczas obserwacji.
Tyreoglobulina surowicy
Wartości stężenia tyreoglobuliny w surowicy nie były dostępne dla osób z wysokim poziomem przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie (. 40 IU na mililitr). Wartości były zatem dostępne dla 3335 osób w 1999 r. (990 w Panshan, 1435 w Zhangwu i 910 w Huanghua) i 2679 podmiotów w 2004 r. (795 w Panshan, 1132 w Zhangwu i 752 w Huanghua). Stężenia tyreoglobuliny w surowicy różniły się istotnie pomiędzy trzema kohortami zarówno w 1999 r. (F = 11,7, P <0,001), jak iw 2004 r. (F = 24,6, P <0,001). Poziomy różniły się również istotnie między kohortami w 1999 r. (Panshan vs. Zhangwu, P <0,001, Panshan vs. Huanghua, P = 0,007 i Zhangwu vs. Huanghua, P = 0,002) oraz w 2004 r. (Panshan vs. Zhangwu, P < 0,001; Panshan vs. Huanghua, P <0,001 i Zhangwu vs. Huanghua, P = 0,008).
Niedoczynność tarczycy
Tabela 3. Tabela 3. Częstość występowania i łączna częstość występowania chorób tarczycy w trzech regionach. W okresie kontrolnym 11 pacjentów otrzymało diagnozę jawnej niedoczynności tarczycy, z których 7 (64 procent) uznano za autoimmunologicznych zapalenie tarczycy. Częstość występowania choroby na początku badania różniła się istotnie dla wszystkich porównań (wśród wszystkich trzech kohort, .2 = 15,2, P <0,001; Panshan vs. Zhangwu, .2 = 4,5, P = 0,04; Panshan vs. Huanghua, .2 = 14,1, P < 0,001 i Zhangwu vs. Huanghua, .2 = 4,9, P = 0,03). Ponadto 60 pacjentów otrzymało diagnozę subklinicznej niedoczynności tarczycy; 20 z tych podmiotów (33 procent) miało wysokie poziomy (> 50 jm na mililitr) przeciwciała przeciw peroksydazie tarczycy. Częstość występowania choroby różniła się istotnie pomiędzy kohortami (wszystkie trzy kohorty, .2 = 47,1, P <0,001, Panshan vs. Zhangwu, .2 = 12,7, P <0,001; Panshan vs. Huanghua, .2 = 43,3, P <0,001; Zhangwu vs. Huanghua, .2 = 15,9, P <0,001). Skumulowana częstość występowania subklinicznej niedoczynności tarczycy była znacznie wyższa w Zhangwu (przy spożyciu jodu, które było więcej niż odpowiednie) i Huanghua (z nadmiernym spożyciem) niż w Panshan (z lekkim niedoborem spożycia) (wszystkie trzy kohorty, .2 = 20,1, P <0,001; Panshan vs. Zhangwu, .2 = 18,3, P <0,001; Panshan vs. Huanghua, .2 = 20,4, P <0,001 oraz Zhangwu vs. Huanghua, .2 = 0,17, P = 0,68) (Tabela 3).
Spośród 121 pacjentów, u których w 1999 r. Rozpoznano subkliniczną niedoczynność tarczycy, 100 (82,6%) uczestniczyło w badaniu kontrolnym z 2004 r .; w tym okresie żadna nie otrzymywała terapii tyroksyną. Spośród tych 100 osób 29 (29,0%) miało trwałą subkliniczną niedoczynność tarczycy (3 z 7 w Pansanie [42,9%], 17 z 42 w Zhangwu [40,5%] i 9 z 51 w Huanghua [17,6%])
[przypisy: niedoczynność tarczycy a depresja, mleko z orzechów laskowych, okulista na nfz gdańsk ]
[więcej w: feksofenadyna, jąkanie wczesnodziecięce, helimed katowice ]