Wpływ spożycia jodu na choroby tarczycy w Chinach ad 9

Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy wydaje się być główną przyczyną jawnej niedoczynności tarczycy w tym badaniu obserwacyjnym. Wysokie spożycie jodu może wywołać i zaostrzyć autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, zwiększając prawdopodobieństwo wystąpienia jawnej niedoczynności tarczycy. W przekrojowym badaniu wyjściowym z 1999 r. Częstość występowania niedoczynności tarczycy (zdefiniowanej jako stężenie tyreotropiny powyżej 4,8 mIU na litr) u osób z wysokim poziomem przeciwciała przeciw peroksydazie tarczycy zwiększyła się wraz ze wzrostem spożycia jodu w trzech kohortach.12 Ponadto, badanie kontrolne wykazało, że wśród osób z wysokim poziomem przeciwciała przeciw peroksydazie tarczycy lub przeciwciałami tyreoglobuliny na początku badania tempo progresji do niedoczynności tarczycy korelowało bezpośrednio z przyjmowaniem jodu. W związku z tym wnioskujemy, że zarówno więcej niż odpowiednie poziomy i nadmierne poziomy przyjmowania jodu mogą napędzać funkcję tarczycy od stanu potencjalnego upośledzenia autoimmunologicznego do jawnej niedoczynności tarczycy. Donoszono, że częstość występowania nadczynności tarczycy wzrasta u osób z przewlekłym, ciężkim niedoborem jodu, którzy nagle zwiększają spożycie jodu. Wykazano, że taka zwiększona częstość powraca do wartości wyjściowych w przypadku ciągłej suplementacji jodem trzy do pięciu lat później. 19-21. Nasze wyniki nie potwierdziły tej obserwacji. Jest możliwe, że nadczynność tarczycy indukowana przez jod osiągnęła najwyższą wartość w 1996 roku (kiedy rozpoczęto jodowanie soli w Chinach) i 1999 roku, ale w badaniu retrospektywnym przeprowadzonym przez naszą grupę nie stwierdzono znaczącej różnicy w częstości występowania jawnej nadczynności tarczycy w latach 1990-1996 i 1997-1999. w trzech społecznościach4. Nasze obecne wyniki dodatkowo potwierdzają, że suplementacja jodem w regionach, w których niedobór jodu jest łagodny (nie ciężki), nie zwiększyłby częstości występowania jawnej nadczynności tarczycy ani choroby Gravesa-Basedowa.
Ostatnio pojawiły się kontrowersje dotyczące zmiany zakresu odniesienia dla tyreotropiny, szczególnie jej górnego limitu.22,23 Dane z 20-letniej obserwacji badania Whickham wskazują, że wzrost stężenia tyreotropiny powyżej 2 mIU na litr był związany z zwiększone prawdopodobieństwo niedoczynności tarczycy.24 Uzyskaliśmy dane dotyczące historii naturalnej u osób z prawidłowym stężeniem tyreotropiny (0,3 do 4,8 mIU na litr) na początku badania i po obserwacji. Nasze dane sugerują, że nawet w normalnym zakresie poziom tyreotropiny wynoszący od 1,0 do 1,9 mIU na litr jest bezpieczny. Chociaż wydaje się, że zarówno wyższe, jak i niższe poziomy tyreotropiny przewidują zwiększone ryzyko późniejszej dysfunkcji, zalecamy monitorowanie pacjentów o nieprawidłowym poziomie objawów klinicznych, zamiast zmieniać zakres referencyjny dla tyreotropiny i leczenie pacjentów.
Podsumowując, chociaż suplementacja jodem powinna być wdrożona w celu zapobiegania i leczenia zaburzeń niedoboru jodu, suplementacja powinna być utrzymywana na bezpiecznym poziomie. Poziomy, które są więcej niż wystarczające (mediana wydalania jodu w moczu, 200 do 299 .g na litr) lub nadmierne (mediana wydalania jodu w moczu,> 300 .g na litr) nie wydają się być bezpieczne, szczególnie w przypadku podatnych populacji z potencjalnymi autoimmunologicznymi chorobami tarczycy lub niedobór jodu. Programy suplementacyjne powinny być dostosowane do konkretnego regionu. Nie należy stosować suplementacji jodu w regionach, w których spożycie jodu jest wystarczające, natomiast soli w regionach, w których spożycie jodu jest niedobór, należy uzupełnić jodem w zależności od stopnia niedoboru jodu.
[patrz też: chirurgia estetyczna kraków, jąkanie wczesnodziecięce, laserowe usuwanie kurzajek warszawa ]
[patrz też: kolorowe żele do paznokci, feroplex cena, larimax t ]