Strategie globalnej eliminacji choroby Heinego-Medina do roku 2000 cd

Taka interwencja obejmuje badanie przypadków i szczepienia od domu do domu za pomocą TOPV – tak zwane szczepienie w trybie mop – w obszarach, gdzie przenoszony jest wirus polio typu dzikiego. W Ameryce liczba próbek kału pozytywnych dla dzikiego wirusa stale spadała pomimo zwiększonego nadzoru. Trzydzieści osiem przypadków z powodu polioawirusa typu dzikiego zgłoszono w 1988 r., 24 w 1989 r. I 15 w 1990 r. 6, 7. W pierwszych 38 tygodniach 1991 r. Potwierdzono tylko siedem przypadków zapalenia mózgu i rdzenia – sześć w Kolumbii i jedno w Peru 8. Od 16 kwietnia nie wykryto żadnych przypadków pomimo intensywnych poszukiwań wszystkich obszarów zagrożonych z powodu niskiego wskaźnika szczepień lub słabego nadzoru. Odpowiedzią na przypadki w Kolumbii były wizyty od domu do domu blisko miliona gospodarstw domowych wzdłuż przybrzeżnych obszarów kraju, z immunizacją prawie miliona dzieci poniżej piątego roku życia. Nagrodę w wysokości 100 USD otrzyma każda osoba w obu Amerykach, która wyłoni przypadek polio z powodu polio wirusa typu dzikiego, a międzynarodowa komisja certyfikująca utworzyła certyfikat, który ostatecznie zaświadcza, że transmisja wirusa polio została przerwana w obu Amerykach.
Globalna eradykacja wirusa poliomyelitis
Opierając się w dużym stopniu na doświadczeniach w obu Amerykach, Światowe Zgromadzenie Zdrowia w 1988 r. Opracowało i zatwierdziło Plan działania na rzecz globalnej eliminacji choroby Heinego-Medina przed rokiem 2000. W planie zidentyfikowano potrzeby dotyczące zasięgu szczepień, nadzoru, dochodzeń w sprawie epidemii i ich kontroli oraz kontrola jakości szczepionek (w tym skuteczny łańcuch chłodniczy w celu zapewnienia dostarczenia silnej szczepionki). Dalsze potrzeby operacyjne uwzględnione w planie obejmują usługi laboratoryjne, szkolenia, mobilizację społeczną i rehabilitację. Aby pomóc w ustaleniu priorytetów, w planie określono cztery etapy eliminacji. Kraje lub obszary na etapie A są uważane za wolne od wirusa polio. Kraje te mają rzetelny system raportowania, nie zgłosiły żadnych rodzimych przypadków choroby Heinego-Medina przez co najmniej trzy poprzednie lata i mają wskaźnik zasięgu szczepień co najmniej 80% z pełnym cyklem szczepień wśród dzieci, które osiągnęły pierwsze urodziny. Kraje lub obszary w fazie B mają zasięg szczepień przekraczający 50 procent i zgłaszają mniej niż 10 przypadków poliomyelitis rocznie. Kraje lub obszary w fazie C mają zasięg szczepień przekraczający 50 procent i zgłaszają 10 lub więcej przypadków poliomyelitis rocznie. W przypadku krajów lub obszarów w fazie D zasięg szczepień wynosi 50 procent lub mniej albo nieznana stopa pokrycia, lub należy zgłosić 10 lub więcej przypadków poliomyelitis rocznie lub mieć nieznaną liczbę przypadków.
Ryc. 2. Ryc. 2. Kraje lub obszary według ich stadium eradykacji poliomyelitis, grudzień 1990 r. Pod koniec 1990 r. Większość ludności świata żyła na obszarach uznawanych za stadium C (68 procent). Dwadzieścia cztery procent osób mieszkało na obszarach uważanych za znajdujące się na etapie A lub B, a 8 procent mieszkało na obszarach uznawanych za znajdujące się na etapie D (ryc. 2). Na podstawie tych poziomów globalnego zasięgu, EPI szacuje, że w 1990 r. Szczepienia zapobiegły w sumie 442 000 przypadków porażenia dziecięcego
[hasła pokrewne: olx bystrzyca kłodzka, helimed katowice, siłownie plenerowe ]