Behawioralne aspekty AIDS

Zachowanie oznacza obserwowalną aktywność, to, co ludzie robią i mówią – co, jak, z kim, gdzie, kiedy i dlaczego. Dlatego też spodziewałbym się, że książka pt. Behawioralne aspekty AIDS będzie analizować zaobserwowane zachowanie osób dotkniętych AIDS. Byłem zawiedziony, gdy dowiedziałem się, że większość autorów tej książki dostarczyła bardzo niewiele informacji o formach zachowań w seksie i reprodukcji, podejmowaniu ryzyka i zażywaniu narkotyków, a także o zdrowiu i chorobie oraz że dostarczyło niewielu obserwacji dotyczących zmian zachowań lub wyjaśnień na temat tej książki. Po dwustronicowym wstępie książka rozpoczyna się krótkim esejem na temat pacjenta z AIDS jako reformatorem społecznym. Następne 20 rozdziałów podzielono na cztery sekcje. Pierwsza sekcja, Wkład nauk behawioralnych , składa się z dwóch krótkich rozdziałów: wcześniej opublikowanych na temat psychiatrycznych aspektów AIDS (10 stron) i drugiej na temat psychovenerologii (22 strony). Druga część, Zapobieganie (124 strony) , dotyczy ogólnie strategii edukacyjnych, stresów i potrzeb młodzieży gejowskiej i lesbijskiej, potrzeb kobiet wysokiego ryzyka, prostytucji, dożylnego zażywania narkotyków i strategii profilaktyki dla społeczności. Trzecia część poświęcona aspektom neuropsychiatrycznym zawiera siedem rozdziałów (114 stron), a czwarta, dotycząca zagadnień świadczenia opieki zdrowotnej, zawiera pięć rozdziałów (102 strony). Końcowy rozdział omawia przyszłe badania psychoneuroimmunologii (9 stron).
Formy zachowania związane z zakażeniem HIV są dobrze znane. Mniej znane są najlepsze sposoby na zmianę tych wzorców po ich ustaleniu. Jednak badania przeprowadzone w ciągu ostatniej dekady sugerują, że zachowanie osób najbardziej dotkniętych przez AIDS zmieniło się dramatycznie. W Bostonie, Biloxi i gdzie indziej mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami zmniejszyli liczbę partnerów i częstotliwość odbycia analnych kontaktów z nowymi partnerami, a także zwiększyli stosowanie prezerwatyw. W Nowym Jorku, Amsterdamie i innych krajach osoby zażywające narkotyki w zastrzykach zintensyfikowały swoje zapotrzebowanie na leczenie, zmniejszyły dzielenie się igłami i strzykawkami z nieznajomymi oraz zwiększyły stosowanie sterylnych igieł lub wybielaczy do dezynfekcji akcesoriów wykorzystywanych do wstrzyknięć. W Nairobi, Sydney i gdzie indziej prostytutki, które zostały poinformowane o AIDS, zaopatrzone w prezerwatywy i zachęcone do korzystania z nich, zrobiły to z większą częstotliwością ze swoimi klientami. Według wielu badań liczba przypadków HIV i innych chorób przenoszonych drogą płciową zmniejszyła się u osób, które zostały odpowiednio poinformowane o przenoszeniu wirusa HIV, przebadano je pod kątem przeciwciał przeciw HIV, a także biorąc pod uwagę umiejętności i wsparcie społeczne wymagane w celu zmniejszenia ryzyka i zachowania ryzykownego zachowania. minimum.
Epidemia AIDS jeszcze się nie skończyła, a my mamy o wiele więcej do nauczenia się na temat zapobiegania HIV i innym infekcjom przenoszonym drogą płciową, szczególnie wśród stałych partnerów seksualnych lub dzielących się igłami. Niemniej jednak dostępna jest coraz większa wiedza na temat behawioralnych aspektów AIDS, zmian zachowań, które osoby zagrożone podjęły dobrowolnie, bez przymusu lub kary, oraz na temat widocznych przyczyn zmiany zachowań. Ta książka nie spełniła moich oczekiwań, ponieważ nie opisała i nie tłumaczyła zmian zachowań związanych z HIV, które zaobserwowano.
Podobnie jak naukowcy z innych dziedzin, badacze behawioralni często się nie zgadzają Niektóre osoby, w tym badacze behawioralni, mogą odnieść korzyści z czytania niektórych rozdziałów tej książki. Niektórzy behawioralni naukowcy mogą nawet spierać się z moim punktem centralnym, że ta książka nie dotyczy behawioralnych aspektów AIDS.
William W. Darrow, Ph.D.
Centres for Disease Control, Atlanta, GA 30333

[przypisy: niedoczynność tarczycy a depresja, dyżury aptek olecko, mleko z orzechów laskowych ]