Aktywacja Mutacji Stymulującego białka G w zespole McCune-Albrighta ad 6

DNA z całego plasterka, które zawierało zmienione i niedotknięte regiony, zawierało pośrednią ilość zmutowanego Gs., która odpowiadała wynikom uzyskanym z zamrożonych próbek jajników (Fig. 1). DNA wyizolowany z fibroblastów skóry pochodzących z prawidłowych i przebarwionych obszarów nie zawiera mutacji R201C (dane nie pokazane). Pacjent 2
Figura 3. Figura 3. Analiza próbek tkanek od pacjenta 2. Zamplifikowane za pomocą PCR fragmenty genomowe obejmujące ekson 8 z tkanek zatopionych w parafinie od Pacjenta 2 i od tkanek kontrolnych hybrydyzowano z dzikim typem R201 i zmutowanymi sondami oligonukleotydowymi R201C. Lewą tkankę nadnerczy uzyskano podczas operacji, a pozostałe próbki uzyskano podczas autopsji. Sąsiednie regiony gruczolaka kory nadnerczy i prawidłową tkankę nadnerczy z tego samego szkiełka oddzielono i analizowano niezależnie. Patologiczne ustalenia dla każdej tkanki26 przedstawiono po prawej stronie. Choroba sercowa obejmowała serce płucne i przerywaną niewydolność lewej komory. Choroba płuc obejmowała ciężką restrykcyjną chorobę spowodowaną kifoskoliozą, łagodną chorobą obturacyjną, nawracającymi zakażeniami i przewlekłym zatorem. Zatwierdzona w parafinie normalna tkanka nadnerczy została wykorzystana jako kontrola negatywna, a jako kontrola pozytywna zastosowano guz przysadki, o którym wiadomo, że zawiera mutację R201C. Wyniki dla serca i śledziony pochodzą z oddzielnego eksperymentu z porównywalnymi kontrolami.
Mutację R201C stwierdzono w kilku tkankach od Pacjenta 2 (ryc. 3), w tym gruczolaka tarczycowego, przysadki przysadki oraz prawego i lewego nadnercza. Immunobarwienie gruczolaka przysadki dla hormonów było dodatnie tylko dla hormonu wzrostu (dane nie pokazane). Zmutowany allel został również wykryty, ale w mniejszych proporcjach, w jądrach, grasicy, płucach, wątrobie, sercu, nerkach i śledzionie; nie wykryto go w przytarczyce lub jelicie (ryc. 3). Mutację R201C potwierdzono przez bezpośrednie sekwencjonowanie DNA amplifikowanego z lewego gruczolaka kory nadnerczy (dane nie przedstawione). W lewej części nadnerczy znajdował się jeden region gruczolaka kory nadnerczy i inny z prawidłową tkanką nadnerczy. Gdy te regiony analizowano osobno, względna proporcja zmutowanych alleli była znacznie większa w tkance gruczołowej niż w normalnej tkance nadnerczy (ryc. 3).
Pacjent 3
Figura 4. Figura 4. Analiza próbek tkankowych od pacjenta 3. Zamplifikowane przez PCR fragmenty genomowe obejmujące ekson 8 z tkanek zatopionych w parafinie od Pacjenta 3 hybrydyzowano z dzikim typem R201 i zmutowanymi sondami oligonukleotydowymi R201H. Wszystkie próbki otrzymano podczas autopsji, z wyjątkiem próbek nadnerczy, które uzyskano podczas zabiegu chirurgicznego. Patologiczne ustalenia dla każdej tkanki są przedstawione po prawej stronie. Ten pacjent miał nieznacznie podwyższone poziomy enzymów wątrobowych w surowicy dwukrotnie podczas przyjmowania propylotiouracylu. Zatwierdzona w parafinie normalna tkanka nadnerczy została wykorzystana jako kontrola negatywna, a jako kontrola pozytywna zastosowano guz przysadki, o którym wiadomo, że zawiera mutację R201H.
Mutację R201H znaleziono w wielu próbkach tkankowych od Pacjenta 3 (ryc. 4). Mutację potwierdzono przez bezpośrednie sekwencjonowanie DNA amplifikowanego z wątroby (dane nie pokazane). Nadnercza, jądra, wątroba i serce miały najwyższy odsetek zmutowanych alleli, podczas gdy większość innych badanych tkanek, w tym polipów gruczolakowatych żołądka, grasicy, płuca, trzustki, nerek i węzłów chłonnych krezkowych, zawierała wykrywalne, ale niższe proporcje zmutowane allele
[więcej w: olx bystrzyca kłodzka, ile kosztują badania wysokościowe, feroplex ]